Naar een ander land verhuizen verschaft je niet alleen inzicht in een nieuwe boekenmarkt, maar ook een nieuwe blik op boeken uit je eigen land. Casus: Jan Brokken in Italië.
Groot was mijn verbazing toen ik de net verschenen Italiaanse vertaling van De tuinen van Buitenzorg van Jan Brokken in Italië prominent in de boekhandels zag liggen. Tot dan toe had ik gedacht dat Brokkens werk typisch zo’n verborgen Nederlands pareltje was, maar niets blijkt minder waar: niet alleen zijn zijn boeken in 22 talen vertaald, ook was met name zijn boek Baltische zielen in Italië een grote bestseller. Afgelopen zaterdag kreeg deze ‘grande scrittore olandese’ in La Spezia zelfs de Premio Chatwin 2023 uitgereikt, een oeuvreprijs voor reisschrijvers.
Niet heel gek dus dat hij op het festival Bookcity Milan aanwezig was om zijn boek La suite di Giava te presenteren. Ik ging erheen om een verslag van de avond voor de Boekenkrant te schrijven – goed excuus voor een uitstapje. In het imposante Castello Sforzesco werd de auteur in een volle zaal geïnterviewd door journaliste Natascha Lusenti. Brokken vertelde met verve en humor over zijn boek, dat hij baseerde op de brieven die zijn moeder als jonge vrouw aan haar zus schreef vanuit Nederlands-Indië. Een heel Nederlands verhaal, zou ik eerder hebben gedacht, maar na Brokkens slotwoorden over het inzicht dat zijn moeder na 3,5 jaar in een Jappenkamp had gekregen, ‘Ik ben een kind van de geschiedenis, en ik zit aan de verkeerde kant,’ ontstak er een luid applaus.
Ik ben een kind van de geschiedenis, en ik zit aan de verkeerde kant
Na afloop, bij het signeren, feliciteerde ik de auteur met het winnen van de Chatwin-prijs, waar hij – zo een Hollander betaamd – wat schaapachtig om lachte.
Jan Brokken, De tuinen van Buitenzorg, Uitgeverij Atlas Contact, 224 pagina's, ISBN: 9789045049816